دیروز:
قلبی مهربان" قامتی استوار"وصدایی گرم
امروز:
قلبی به سختی سنگ. قامتی به شکستگی یک شاخه گل نرگس
وصدایی به سرمایی شبهای سپید پوش زمستان
وفردا:
سیاه پوشانی که به یادقلب مهربان و قامت استوار و صدای
گرمت"
آرام و زود گذر
آهسته می گریند.
قسم به آن ستاره های تابناک
که لحظه لحظه های شب نشینی مرا
به عمق موج موج اشک من
به چشم تابناک خویش دیده اند
برای غم گرفته قلب خسته ام
تو آخرین تبسمی
چه بی گلایه خوانده ام
سرود انتظاررا
چه عاشقانه دیده ام
طراوت بهاررا
بدان فروغ دیده ات
برای من پلی به سمت آفتاب
پلی به سمت روشنایی زندگیست
شبم به صبح می رسد
اگر گل امید تو
دوباره باز بشکفد
میان گریه های من
اگر فضای خانه را
دوباره باز پر کند
صدای خنده های من